Selvatura Park

Nevelwouden in Monteverde
Wat een super ervaring was dat!! Maar first things first, na een nogal waaierige nacht, de wind van de Caribische zee waait hier in de avond/nacht enorm, ontbijt. Het ontbijt is elke dag weer een feest. Het bestaat uit het typische Tico ontbijt, Gallo Pinto: rijst met zwarte bonen, ei en worstjes vaak in een gekruide saus. Als het te flauw voor je is kan er nog een scheutje pittige salsa over heen, vrijwel overal hebben we dit gezien bij de buffetjes. Voor de niet Tico's of degene die t wat minder exotisch willen is er toast, pancakes, vaak allerlei zoetigheden en uiteraard ook veel fruit. Wat een feest is dat, elke dag vers gesneden lokaal fruit, ananas, papaya, watermeloen en banaan! De koffie is hier in deze streek trouwens erg lekker, cafe con leche. Helaas geen tijd gehad om naar een koffieplantage of cacao plantage te gaan. We moeten toch keuzes maken, want de dagen zijn zo gevuld en we willen toch proberen om elke dag te eindigen bij de pool even een duik nemen (m.n. Juul).
Vandaag dus naar Selvatura, hier hebben we naar uitgekeken, de toer door de nevelwouden over hangbruggen. De nevelwouden van Monteverde zijn een van de places to go in CR. Juist daarom hebben de Quakers het asfalteren van de wegen tegengehouden zodat het toerisme enigszins beperkt blijft. En dat is ook wel te zien, nergens rijen of files en overal makkelijk te parkeren. De nevelwouden tref je vooral op hoogten aan boven de 1050 m, wij reden op n gegeven moment op 1640 m hoogte ( en dat over de hobbelige zanderige wegen). De nevel ontstaat doordat de wind uit de Caribische zee over de bergen heen komt, afkoelt, en de condens tot wolkjes vormt die dus over de nevelwouden drijven. Ik had eerlijk gezegd gedacht dat het er erg mistig zou zijn en veel natter, maar het is zonnig en de lucht is droog. Dus wat je leest in de boekjes als feeëriek en of magical, dat viel mee. Dat het er vochtig is kan je heel goed zien, de hoge bomen zijn helemaal van beneden tot boven begroeid met allerlei planten, orchideeën, varens en mossen. We hebben niet heel veel dieren gezien, hagedissen, vogels, een brulaap en Julia spotte een wandelende tak. De attractie was toch wel de hanging bridges ofwel de skywalk. Door het park loopt 3 km aan verhoogde wandelpaden met 8 hangbruggen die je door het nevelwoud voeren. De langste brug was 157 m en de kortste 57 m. Het is even slikken als je de brug op stapt en dat stuk moet lopen over gaas en je ver beneden je nauwelijks de grond ziet, zo dicht begroeid is het. Je vergeet alles al gauw want het is fascinerend om zo over de kruinen van de bomen te kijken. Alles groeit uitbundig want daar is immers zon/licht. We hebben uiteindelijk 2,5 uur ons verbaasd, genoten en verwonderd. Geweldig was t. We zijn even een broodje gaan eten onderweg en daarna heerlijk bij de pool van de zon genoten met spelletjes en wat lezen. Zo dadelijk eten we makkelijk in het hotel en gaan op tijd slapen. Morgen willen we vroeg weg rijden en gaan dan richting het strand, aan de Pacific om specifieker te zijn. Ons doel is om met de lunch op t strand te zijn, maar het is een flink stuk rijden, ongeveer 4 uur rijden zonder oponthoud. Pura Vida!