Nuwara Eliya

We zijn echt hoog in de bergen en de Sri Lankanen beweren, het weer is hier als in Engeland. Tja wat dan te verwachten? We vertrokken op tijd uit Kandy de bergen in. Het is echt ongelofelijk wat dit eiland een gevarieerd landschap heeft. T ligt dicht tegen de evenaar dus je zou zeggen een en al tropisch, niets is dus minder waar. De afstand was iets meer dan 65 km maar omdat we de heuvels in gingen was de reistijd iets meer dan 3 uur was onze inschatting. Ondertussen zouden we ook nog stoppen bij een theeplantage/fabriek. We lieten de drukke stad Kandy achter ons en al snel reden we de bergen in met eindeloze vergezichten. Prachtig!! De mensen gingen ook meer gekleed met jassen en zelfs mutsen (help). De haarspeldbochten waren ontelbaar en dat gaf interessante taferelen met busjes en tuktuks enzo. Onderweg een paar watervallen gezien waar onder Ramboda falls. Een mooi uitzicht punt om foto's te nemen. Ook passeerden wij talloze theeplantages. Groen-groener-groenst!!! We stopten bij theeplantage Blue field tea. We waren zeker niet de enige maar het is een van de kleinere en dus overzichtelijk. We dronken er eerst n kopje thee en tuurlijk een lekkere cake. Daarna kregen we een korte rondleiding door de fabriek. Omdat wij er op maandag waren was er nog weinig thee binnen, de theepluksters zijn op zondag vrij. Een aantal waren net hun theezakken aan t legen. Ik vroeg of ik n foto mocht maken. Dat mocht, maar gewiekst als ze zijn, was t meteen er na, money?? We hebben ze wat gegeven en blijkbaar was t veel want ze waren aan t giechelen en aan t doen. De theepluksters zijn overwegend tamilvrouwen die in de zon de theeblaadjes plukken. De zak waar ze blaadjes in doen hangt met een hengsel om hun hoofd.
Ze verdienen ong 500-700 roepies per dag met dit zware werk (is ongeveer €3-4 per dag). Waarschijnlijk gaat t op de grotere theeplantages inmiddels moderner aan toe, hier werkten ze nog met machines die 100 jaar oud zijn. Na de theeplantages reden we door naar Nuwara Eliya (spreek je uit als Noew-reel-ja). Je moet goed kijken wat er Brits is, in elk geval een paar grote hotels, paardenracebaan en een golfclub. Wat t meest opvalt is de landbouw van de Europese groenten, we zagen bloemkool, prei en worteltjes! We checkten in bij t hotel en besloten naar t centrum te rijden. We hadden gelezen dat ze hier tegen goede prijzen jassen van bekende merken verkopen (wordt hier gemaakt!). T was grijs en koud en winderig, echt Engeland! We vroegen ons af wat doen we hier.... daarnaast vonden we t dorp vies en veel zwervers. Toch een jas voor Julia gescoord en ik een simpel fleece jasje. We zijn toen op zoek gegaan naar onze driver want we hadden geen zin tot 5 uur er rond te lopen. Koffietentjes of restaurantjes heb je er niet. We liepen wat rond en per toeval vonden we hem. Lekker naar hotel. S-avonds lekker gegeten, oa shrimp cocktail. Hotel is prima! De wekker ging om 5 uur want we moesten vroeg op. Half 6 kwamen ze ons halen om naar Horton Plains National Park te gaan. We wisten ff niet zo goed waarom we dit hadden bedacht/gepland, maar goed. De wekker ging dus heel vroeg, dik aangekleed en met 2 rugzakken incl ontbijtpakketjes, super geregeld, op pad met een andere driver. Kamil heette hij, en zijn auto een auto rammelbak. We zijn nog steeds verbaasd dat we t heen en terug gehaald hebben! Kamil had denk ik adhd en kletste er vrolijk op los, wij waren nog beduusd van t vroege uur en we konden hem ook niet zo goed verstaan. Maar gezellig was t wel. We reden de bergen verder in en al gauw reden we door de wolken. En t was echt super koud, 12 graden. Kamil zei dat we boften en dat t mooi weer zou worden en geen regen. 'We were lucky.' Na met samengeknepen billen in versnelling 1 de bergen door gecrossed te hebben kwamen bij de ingang van het park aan. Beslist niet de enigen die zo vroeg op waren, alle nationaliteiten zagen we er staan. Pim en Juul gingen de toegangsfee betalen, ik bleef lekker zitten. Blauw vd kou kwamen ze terug. Pffff en we moesten nog beginnen. Op t park de auto geparkeerd, Kamil gevraagd om mee te gaan. De route was was duidelijk aan gegeven maar we vonden t fijn als hij meeliep. En hij doet t graag, extra tip maar ook zoals hij zei voor zijn conditie. Hij liep op slippers de bijna 10 km. En tjonge wat hebben we genoten alhoewel t laatste stuk wel zwaar was. De zon kwam al snel op, met de harde koude wind maar heldere frisse lucht was t goed te doen. We liepen in tegengestelde richting de ronde. Dat bracht ons eerst bij Baker falls, een mooie waterfall. Daar hebben wij ons ontbijtpakketje lekker opgegeten. Even een rustmoment na een flinke klim omhoog en om laag, daarna weer omhoog. We hebben geen luipaard gezien, maar wel schitterende natuur met heldere beekjes (t deed Europees aan). Uiteindelijk kwamen we waar t allemaal om te doen is, World's end. Een klif die recht naar beneden gaat, de afgrond is 870 m. Het plateau biedt een spectaculair uitzicht over t zuiden van SL. En omdat t zo helder was konden we heel ver kijken. Schitterend! Na 12 uur komen de wolken weer en kijk je tegen een witte muur aan. Vandaar t vroege uur om te starten. We liepen in tegengestelde richting omdat daardoor t laatste stuk minder zwaar was. Desalniettemin, t laatste half uur hadden wij t alle 3 geschoten en waren er klaar mee. Moe maar voldaan in rammelbus terug naar hotel. De middag laat zich raden, snelle lunch en daarna slapen en chillen op de kamer. Zelfs room service laten komen voor avondeten. We gaan denk ik alle 3 vroeg slapen!!