De watervallen en t strand

Vandaag zijn we aan de kust beland, tussen New York en Boston in zeg maar, aan de Atlantische oceaan. De afgelopen 2 dagen zijn we vanuit Canada / Niagara falls hier heen gereden. Op zaterdag waren we dus in Canada en na n continental breakfast zijn we vroeg op pad gegaan. We waren rond 10 uur bij de watervallen. We kregen al even een indruk van het gebeuren er om heen. Het was een grote kermis. We hadden de auto vrij ver weg gezet maar daardoor konden we wel langs een soort van boulevard lopen en zag je de watervallen. Voor mij was het een hele tijd geleden, mijn moeder zegt dat ik 7 was dat wij er waren. Ik kan het me niet meer herinneren maar zoals Julia het verklaarde, je weet wel dat je er geweest bent mam:). Mijn zwager had nog een tip voor ons om de toren in te gaan en dat wilden we evt doen na de boottocht. Het was niet druk bij de kassa, en we zagen de bootjes af en aan varen. Aan zowel de Amerikaanse kant (blauwe regenjasjes), en aan de Canadese kant (rode regenjasjes) voeren 2 boten om beurt naar de watervallen. En zoals we gewend zijn met dit soort attracties ging t soepel en goed georganiseerd. Om half 11 zaten wij al in onze regenjasjes op het voordek boven. Eerst vaar je langs de American falls met n hele kleine er naadt, de bridal veil falls en en daarna vaar je naar de grootste waterfall die in een hoefijzer vorm met gigantische hoeveelheden water tot een van de grootste watervallen ter wereld behoort. Deze heet heel toepasselijk de horseshoe falls. En tja daar wordt je nat van, zeiknat. Dikke pret, lachen, gillen en je plastic jasje goed vasthouden. T lijkt al of je er eindeloos lang blijft dobberen. Ze doen t al jaren maar voor ons was t best spannend/cool. Een top ervaring. het was zoals al de hele tijd warm dus we droogden snel op. We zijn na de vaartocht het 'feestgedruis in gelopen. Allerlei attracties, fast food everywhere, en massa's mensen. voor veel amerikanen is een weekendje hier heen echt vakantie. wij kijken onze ogen uit en moeten wel even schakelen na al dat natuurgeweld ineens dit toeristische geweld. Heel toepasselijk besloten we hier te lunchen bij Wendy's. We wilden voor dat anderen gingen rijden weer terug de grens over en nog even flink wat kilometers rijden richting de kust. Dat we de goede keuze om vroeg te gaan hadden gemaakt bleek toen we naar de auto liepen. Heel lange rijden bij de bootrides....yes. Bij de grens ging t soepel alhoewel de officer even gek keek toen hij op zijn vraag, wanneer gaan jullie naar huis, Pim 8 augustus en ik 6 augustus zei. Anyway, we mochten door en en route. We zijn gestopt bij een outlet, en daar hebben we flink geshopt. Het was al laat toen we een motel gingen zoeken en dat werd een uitdaging. Uiteindelijk hebben we in een motel, alhoewel dat niet de naam mag dragen, geslapen met vernielde deuren, vieze vloeren en troep overal. De bedden waren wel schoon, en we barricadeerden de deur. we hebben alle drie niet zo lekker geslapen. Vannacht sliepen we in een Best western en dat was prima. Zelfs een pool:). En nu dus aan de kust, in Westerly aan t strand, Misquamicut. T schijnt dat Taylor Swift hier zelfs n huis heeft! een echte Amerikaanse plaats, we zitten in een fijn resort, kamer met kitchenette, pool voor de deur, privé strand 300 m. We gaan t hier heerlijk hebben. Op de weg hier heen regende het maar na de late lunch, ging de zon schijnen en hebben we de rest van de middag heerlijk op t strand gezeten. Pim, de lieverd heeft stoelen gehuurd dus fijn, fijn, fijn!