Pura Vida!

Als ze je vragen "Hoe gaat t met je?" dan antwoord je 'Pura Vida'. Of wel ik geniet van het goede leven (pure life). Het wordt overal in CR gebruikt, als groet of als dank je wel. In dit Afro-Caribische gedeelte van CR is het enorm groen, er bestaat geen 'dry season'. Het is hier 2 maanden per jaar 'droog'. Wij zijn gewend de hele tijd te vragen, wat wordt het weer morgen, hier geven ze je daar geen antwoord op. Ze halen hun schouders op en zeggen, ik weet t niet, we zien het morgen wel. Wij proberen er dus maar niet meer naar te vragen en op basis van onze gids uit Tortuguero, Steve, naar de zee te kijken: 'Als het daar donker wordt gaat t regenen en verder gewoon genieten van je dag'. We hebben poncho's mee en een paraplu en dat gaat prima, het bljjft hoe dan ook heerlijk warm en bovendien het regent niet de hele dag.
Vandaag hebben we even wat gas terug genomen en laten we het Caribische tempo ons meenemen in de dag, lekker uitslapen, een fijn ontbijtje, wat huishoudelijke zaken; water halen en we moeten naar de bank. Daar moeten we even wachten het geld is op.... Terwijl mensen wachten, wij toch even snel een andere proberen, accepteert onze card niet, dus weer terug en relaxed wachten tot het geld is bijgevuld, dat duurt even. Bij de supermarkt, worden we gegroet door rasta heren met indrukwekkende dreadlocks al meedeinend op reggea muziek dreunend uit de autoboxen. Alles gaat hier heel easy. We hebben met de auto een stukje van de kustweg gereden. Je ziet hier veel backpackers, hippies en surfers lopen, fietsen of met krakkemikkerige auto's rijden, een gezellige mengeling van easy going people. Veel restaurantjes, allemaal gekleurde hutjes met een gevarieerd aanbod van food: vegan/vegatarisch, vis, salades, burgers, Caribische maaltijden (vis in pittige saus). Er is voor elk wat wils en de prijzen vallen mee. Je kan betalen met dollars of colones (CR munt). We hebben ook nog even de was weggebracht ergens achteraf in een hutje. Een dame met haren op de kin, vieze kleding aan maar met de hartelijkste glimlach woog de was, 5 kilo en we moesten vooraf betalen. Duur? Geen idee, we worden vriendelijk uitgezwaaid door de heer des huizes met ontbloot bovenlijf en haast geen tanden. Juul zegt:' ik denk dat we teveel betaald hebben want die jongen in t huisje had een hele dure koptelefoon op!' We zullen t wel zien. Lunch bestaat uit vis met rijst en voor mij een heerlijke salade met advocado met garlic/herby chicken, en uitzicht op de oceaan. Rest van de middag bij de heerlijke pool van ons resort Cariblue, chillen en alvast wat bladeren in de Lonely Planet voor de good to knows over 2 dagen en genieten! Vanavond dicht bij de zee ergens boven in een huis gegeten, heerlijke soft taco met shrimp/kip en nacho's met de allerlekkerste guacomole EVER vergezeld van een margaritha voor mij en non alcohol cocktails voor de andere 2. Pura Vida!