De reuzeschildpad

De groene zeeschildpad (soepschildpad)

Bingo!! Wij hebben een zeeschildpad een nest vol eieren zien leggen, daarna ging ze aan de slag om deze dicht te maken met haar grote vinnen, dit doet ze om de eieren te camoufleren. Nou lijkt t een appeltje, eitje verhaal maar dat ligt toch echt anders. Mijn zusje zal zeer onder de indruk zijn van deze tocht! Om half 10 in een dikke wolk van muggenspul, en toch nog even snel regenponcho's halen, met een bootje over t water richting het dorp. Via het dorp liepen we naar n verzamelpunt waar we met onze gids, die speciaal is getraind is in het spotten maar belangrijker nog zorg draagt voor de veiligheid van de zeeschildpadden, moesten we wachten. Op enig moment kwam er een groep mensen zwijgend terug en later bleek dat die na 2 uur wachten geen turtles hebben gezien. Wat n pech! Even na half 11 kregen wij t signaal naar t strand te kunnen gaan, en toen begin t feest, regen, eerst een paar drupjes maar in eens een tropische stort bui, met bakken uit de hemel. Snel ponchos aan en doorlopen. Toen t eerste obstakel, blubber, ademhalen en langs de zijkant..nee!!! langs de zijkanten daar zitten slangen....euh...oké dan maar door de blubber. Viel mee. Hoe lang nog naar t strand? Geen antwoord maar wel in eens een heel grote plas, nou ja, t hele pad was ondergelopen. En dan bedoel ik tot boven de enkels....wat doen we hier????? O ja zeeschildpadden....dan maar natte voeten, natte broek, nat alles. Na wat n uur leek, opeens omdraaien, we moeten naar een andere plek op t strand. En dan kom je op n punt, t maakt niet meer uit, alles is nat, koud is t niet, je bent nog niet aangevallen door n slang, en blijkbaar is er n schildpad gespot anders moeten we toch niet ergens anders heen. Toch? Al ploeterden en de groep met ook wat kleine kids erbij moed inpratend weer door t water, dat inmiddels hoger stond door die enorme regen, doorgelopen naar t stand, paal 42. Ineens sta je dan op t strand en loop je met n klein groepje op n enorme kuil af en kijk je naar een van de 7 zeeschildpadden ter wereld die eitjes legt op t strand van Tortuguero. 5 van deze 7 nestelen op de stranden van Costa Rica. En allen zijn ze n bedreigd diersoort. Gek genoeg beschermen ze de nesten niet met bijvoorbeeld gaas, in de middag toen we naar t dorp liepen zagen we n nest dat die avond was gelegd leeggehaald door n hond. Maar goed, onze moed en doorzetting werd beloond, met n klein groepje mochten we heel stil met spaarzaam rood licht kijken. Ademloos en stil, wetend dat dit zo'n moment is dat niet heel vaak voorkomt. Julia zei later met n zucht, tot op de onderbroek nat geregend, dit vergeet ik nooit meer, ook al ben ik oud en vergeetachtig! Je neemt je voor om zuinig om te gaan met de natuur, geen troep op de stranden achter laten, plastic sparen. Dit is te bijzonder om verloren te laten gaan. Onze Juul, wat n stoere meid, zonder piepen ploeterend terug en om 12 uur moe, nat maar voldaan terug bij de lodge. Zij sliep snel, Pim en ik de taak om alles uit te wassen.
Nog wat wetenswaardigheden over deze schildpad: kan 1,5 m lang worden, kleine ronde kop en n breed, hartvormig schild. Tussen juni en november is Tortuguero de belangrijkste broedplaats en leggen de vrouwtjes zo'n 100-200 eitjes. Ze zijn overigens zo groot als pingpongballen. Inmiddels is de populatie stabiel maar nog steeds n bedreigd diersoort (vroeger werd deze schildpad voor consumptie gevangen).

Vandaag nog 3 tochten op t programma. Misschien vanavond meer daarover. O en we hebben heerlijk geslapen in t hutje, zeegeraas op de achtergrond, briesje en niet te warm. T tropisch regenwoud is n fijne plek om goed te slapen en uitgerust wakker te worden!